Zakopane w drugiej połowie XIX wieku staje się nie tylko wioską góralską. Zaczyna się historia kurortu tatrzańskiego, do którego zjeżdżają się na letnią i zimową kanikułę Polacy z trzech zaborów, a także z dalszych zakątków świata. Od czasu do czasu bywają pod Tatrami również obcokrajowcy.
Ten „pozytywny snobizm” na Zakopane trwa nieprzerwanie do wybuchu II wojny światowej. Kogóż tu nie było? Pisarze, malarze, kompozytorzy, politycy, działacze społeczni. Przybywali dla podratowania zdrowia, dla nowych przyjaźni lub dawnych sporów, przybywali, by tworzyć wspaniałe dzieła.
Ówczesny świat polskiej nauki i kultury spotykał się na wycieczkach w Tatrach, w kawiarniach na Krupówkach, bądź na wieczornych odczytach, np. w Dworcu Tatrzańskim. Pod Tatrami w tym czasie „wykuwała się” również polska polityka wobec zaborców i myśl narodowa. Dzisiaj wspominamy tamte lata jako wspaniały czas w dziejach Zakopanego.
ZCE im. H. Modrzejewskiej