Kolekcja. Rozdział III

Zakupy odbywają się zgodnie z przyjętymi kryteriami doboru. Kolekcja budowana jest w referencji do dziedzictwa kulturowego naszego regionu. Opiera się na trzech „słowach kluczach”, które definiują specyfikę miejsca – natura, aktywność i kreacja.

W poprzednich latach zakupiliśmy i prezentowaliśmy publiczności prace Pauliny Ołowskiej (gobelin „Oksza”), Huberta Czerepoka (film „Ekosystem”), Zbigniewa Rogalskiego (rysunek „Mnich”), Zofii Rydet (10 fotografii z cyklu „Zapis socjologiczny. Podhale”) i Jana Dziaczkowskiego (4 kolaże z cyklu „Góry dla Warszawy”) oraz Stanisława Cukra (plakieta „Zesłanie Ducha Świętego”).

W 2020 roku do naszych zbiorów trafiły: parawan „Babcia Józka” autorstwa Małgorzaty Mirgi-Tas (nominowanej w tym roku do Paszportów Polityki w kategorii Sztuki wizualne), cztery witraże p.t. „Fazy opadu śniegu na wieżę stereo HI-FI” Marii Lobody (artystki o międzynarodowej sławie, która swoje prace prezentowała m.in. na weneckim Biennale) oraz fotografie twórczo interpretujące krajobraz wykonane przez Daniela Rumiancewa (twórcy, którego prace znajdują się w zbiorach m.in. łódzkiego Muzeum Sztuki).

Parawan „Babcia Józka” powstał przy okazji wystawy Małgorzaty Mirgi-Tas w Galerii Antoniego Rząsy. Artystka połączyła w nim historię jednej z bliskich jej kobiet ze sztuką zakopiańskiego twórcy, cytując w przestrzeni swojej pracy jedną z rzeźb Rząsy. Nawiązała w ten sposób twórczy dialog z uznanym rzeźbiarzem, który w swoich rzeźbach przedstawiał człowieka i jego życie. Mirga opowiada o kobietach z Czarnej Góry, wsi, w której mieszka. Matki, babcie, ciotki, córki, siostry są dla niej bohaterkami codzienności i otaczającej jej rzeczywistości. Ich los staje się inspiracją do uniwersalnej opowieści o tym, czym jest kobiecość, jak ona wygląda w XXI wieku.

„Fazy opadu śniegu na wieżę stereo HI-FI” nie są pierwszą tatrzańską realizacją Marii Lobody. W 2014 roku w Schronisku w Dolinie Pięciu Stawów, w jednym z okien zamontowano witraż, który również odnosił się do miejscowego pejzażu. Niestety nie przetrwał próby czasu. Tym razem artystka postanowiła stworzyć obiekty, które będą nawiązywać do zasobów Muzeum Tatrzańskiego, a jednocześnie odnosić się do jej poprzednich działań (jednego z obiektów prezentowanych na zeszłorocznej monograficznej wystawie w CSW Zamek Ujazdowski). Z tego połączenia powstały cztery witraże. Każdy z nich pokazuje inny rodzaj śniegu. Inspiracją dla nich były plakaty turystyczne, ale także zakopiańska tradycja rzeźbiarska. Loboda  eksperymentowała tu ze szkłem, jego kolorem i fakturami.

Fotografie Daniela Rumiancewa są natomiast częścią jego projektu z 2018 roku, kiedy to fotografował pracownie miejscowych artystów, ale także patrzył na Zakopane i Tatry jako na artystyczne atelier. Wśród sześciu prac znajduje się tradycyjnie pojmowana tatrzańska panorama wykonana z Miedzianego (odwołująca się do historycznej Panoramy  Tatr na Dynasach w Warszawie), ale także „szkatułkowe” ujęcie przedstawiające pracetrzech artystów – mozaikę Henryka Burzeca, na tle której prezentowany jest obraz Zuzanny Dembiec z cieniem rzucanym przez lampę fotograficzną Rumiancewa. Zakupiony zestaw obejmuje także widok z okna na sformatowany i „wyprostowany” Giewont. Każde ze zdjęć jest swego rodzaju wariacją dobrze nam znanych tatrzańskich i zakopiańskich motywów – góra, panorama, stado owiec, artystyczna pracownia.

Mamy nadzieję rozbudowywać nasz zbiór o kolejne obiekty, które mierzą się z zakopiańskim dziedzictwem, które opowiadają nam o tym jak teraz patrzy się na góry i co jeszcze można w nich odkryć

Tegoroczne zakupy do kolekcji Muzeum Tatrzańskiego sfinansowano z programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego p.t Narodowe Kolekcje Sztuki Współczesnej.